ΑΙΤΗΣΙΣ ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΕΩΣ

ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΙΣ ΚΑΙ ΕΝΤΑΞΙΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΡΙΑΔΙΑΝΙΣΜΟΝ

ΟΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΙ ΔΙΑ ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΙΝ ΚΑΙ ΕΝΤΑΞΙΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΤΟΥ ΤΡΙΑΔΙΑΝΙΣΜΟΥ "Η. Μ. Ε. Τ. Ο. Χ. Η." ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΤΥΠΩΣΩΣΙ, ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΩΣΙ, ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΩΣΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΣΤΕΙΛΩΣΙ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΣ (ΕΣΚΑΝΑΡΙΣΜΕΝΗΝ) ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΩΣ ΤΗΝ ΚΑΤΩΘΙ ΕΙΔΙΚΗΝ ΑΙΤΗΣΙΝ ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΕΩΣ, ΜΕΤ' ΕΠΙΣΥΝΑΨΕΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΩΝ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΩΝ, ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΡΕΧΟΜΕΝΩΝ ΥΠΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΟΣ (ΒΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΝ).

Η ΑΥΤΟΥ ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΣ (Α.Ε.Θ.Α.)

Ο ΠΑΠΠΑΣ ΠΑΛΑΙΑΣ, ΝΕΑΣ ΕΙΡΗΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΑΘΗΝΗΣ

ΣΥΜΠΑΣΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΑΣΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ

ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΥΣΕΒΩΝ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΤΡΙΑΔΙΑΝΩΝ

ΙΩΑΝΝΗΣ Ι΄ – Ε΄ ΙΛΑΡΙΩΝ Α΄ (Ο ΣΙΩΚΟΣ)

ΠΑΠΠΙΚΟΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΝ ΓΡΑΜΜΑ

ΠΕΡΙ ΕΝΑΡΞΕΩΣ ΤΗΣ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΑΙΤΗΣΕΩΝ ΕΝΤΑΞΕΩΣ ΑΠΟ 02-05-2022

ΤΕΤΑΡΤΗ 06-04-2022

Διὰ τοῦ παρόντος, Παππικοῦ Κανονικοῦ Γράμματός Μας, ὡς Πάππαι Ἱδρυταὶ τῆς Ὁμολογίας, παρέχουμε σὲ ὅλους τοὺς σχετικῶς ἐνδιαφερομένους νὰ προσχωρήσουν καὶ νὰ ἐνταχθοῦν στὴν Καινορθόδοξη Χριστιανικὴ Ὁμολογία τοῦ Τριαδιανισμοῦ «Η Μ. Ε. Τ. Ο. Χ. Η.», δηλαδή, «Ἡ Μία Ἐκκλησία Τριαδιανῶν Ὀρθοδόξων Χριστῶν Ἡρώων», τὴ δέουσα ἱεροκανονικὴ ἄδεια, προκειμένου νὰ ἀπευθύνονται ἐγγράφως καὶ ἐνυπογράφως στὸ πρόσωπό Μας καὶ νὰ ὑποβάλλουν τὴ σχετικὴ αἴτηση (μαζὶ μὲ τὰ συνημμένα δικαιολογητικά, ὅπου χρειάζεται), ἀπὸ τὴ Δευτέρα, 2α Μαΐου 2022 (02-05-2022) καὶ ἐφεξῆς.

Τὴν αἴτηση, σημειωτέον, οἱ ἐνδιαφερόμενοι μποροῦν νὰ ἀναζητοῦν εὔκολα σὲ μορφὴ ἀρχείουpdf καὶ νὰ ἐκτυπώνουν στὸ σχετικὸ σύνδεσμο στὴν Ἱστοσελίδα τῆς Ὁμολογίας (https://www.e-m-e-t-o-ch-e.gr/aitisis-proschoriseos/) καὶ νὰ ἀποστέλλουν (μαζὶ μὲ τὰ ἀπαραίτητα δικαιολογητικά) ὁπωσδήποτε γραπτὰ καὶ ἐνυπόγραφα στὴ διεύθυνση ποὺ δηλώνεται στὰ στοιχεῖα ἐπικοινωνίας τῆς Ἱστοσελίδος (https://www.e-m-e-t-o-ch-e.gr/epikoinonia/).

Ὅσοι, ὅμως, διαθέτουν καὶ διαχειρίζονται τὸ ἡλεκτρονικὸ ταχυδρομεῖο (e-mail) μποροῦν, ἂν ἐπιθυμοῦν, νὰ τὴν ἀποστέλλουν (μαζὶ μὲ τὰ σχετικὰ δικαιολογητικά) ἐπιπλέον καὶ ἡλεκτρονικὰ (σκαναρισμένα), πρὶν ἢ καὶ μετὰ ἀπὸ τὴν ταχυδρομικὴ ἀποστολή της, προκειμένου, ἔτσι, νὰ διευκολύνουν τὴν τήρηση καὶ τοῦ ἡλεκτρονικοῦ ἀρχείου.

Δεδομένου ὅτι ἡ Ὁμολογία Μας ἔχει, ἀπὸ ἱδρύσεώς Της, κατεξοχὴν ἀντιρατσιστικὸ χαρακτῆρα, ἀποδεχόμενη καὶ ὁμοφυλόφιλους καὶ ἑτεροφυλόφιλους καὶ προασπιζόμενη τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, παρέχεται, στὴν αἴτηση, ἡ προαιρετικὴ δυνατότητα (ἐπιλογή), ὅσοι αἰτούμενοι θέλουν, νὰ δηλώσουν ἐλεύθερα τὴν ἐρωτική τους προτίμηση, χωρὶς φοβίες καὶ δισταγμούς, αἰσθανόμενοι, ἔτσι, «ὑπερήφανοι» γιὰ τὸν ἰδιαίτερο καὶ διαφορετικὸ ἐρωτικό τους προσανατολισμό.

Ἀνάλογα μὲ τὸν ἀριθμὸ τῶν αἰτήσεων πρὸς ἔνταξη καὶ προσχώρηση, θὰ διαμορφωθοῦν καὶ οἱ θρησκευτικὲς κοινότητες καὶ θὰ χειροτονηθοῦν (ἢ θὰ τοποθετηθοῦν, ἂν εἶναι ἤδη ἱεροκανονικῶς χειροτονημένοι) ἐκ μέρους Μας, οἱ θρησκευτικοὶ λειτουργοὶ τῆς Ὁμολογίας.

Σχετικὰ μὲ τοὺς θρησκευτικοὺς λειτουργοὺς (κληρικούς) τῆς Ὁμολογίας Μας, διευκρινίζουμε γενικὰ τὰ ἑξῆς:

1. Οἱ ἄνδρες, εἴτε ὁμοφυλόφιλοι, εἴτε ἑτεροφυλόφιλοι, θὰ γίνονται δεκτοὶ καὶ στοὺς ἑπτὰ κατ' ἄνθρωπον βαθμοὺς τῆς κλίμακος τῶν βαθμῶν τῆς ἱερατικῆς δυνάμεως καὶ ἐνεργείας, ὅπως αὐτοὶ ὁρίζονται ὄντως ὀρθοδόξως στὰ δογματικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ πλαίσια τοῦ Καινορθοδόξου Δόγματός Μας, ἔχοντες ὡς ἑξῆς:

ΙV. Ὑπερτελὴς Θεία Ἱερωσύνη.

η΄. Πρεσβύτατος Ὑπερτελεστὴς Θεός.

ΙΙI. Ὁλοτελὴς Εἰδικὴ Ἱερωσύνη.

ζ΄. Πρεσβύτερος Τελεστὴς Ἱερεύς.

ΙΙ. Ἡμιτελὴς Μέση Ἱερωσύνη.

στ΄. Πρέσβυς Ὑποτελεστὴς Διάκονος.

ε΄. Ὑπηρέτης Ὑποδιάκονος.

δ΄. Κῆρυξ Προφήτης Ἢ Διδάσκαλος.

γ΄. Ἑταῖρος Ἀναγνώστης.

β΄. Μαθητὴς Ψάλτης.

Ι. Ἀτελὴς Γενικὴ Ἱερωσύνη (Χρῖσμα).

α΄. Μαθητίας Μύστης (Πιστός).

2. Οἱ γυναῖκες, εἴτε ὁμοφυλόφιλες, εἴτε ἑτεροφυλόφιλες, θὰ γίνονται δεκτὲς καὶ στοὺς ἕξι πρώτους ἐκ τῶν ἑπτὰ κατ' ἄνθρωπον βαθμῶν, πλὴν τοῦ ἑβδόμου καὶ τελευταίου ἱερατικοῦ βαθμοῦ τοῦ Πρεσβυτέρου, δηλαδή, μέχρι καὶ τοῦ ἕκτου βαθμοῦ τοῦ Διακόνου. Γιὰ ἀποχρῶντες δογματικοὺς λόγους, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ λαμβάνουν τὸ πλήρωμα τῆς κατ' ἄνθρωπον ἱερωσύνης καὶ νὰ χειροτονοῦνται στὸν ἕβδομο καὶ κορυφαῖο κατ' ἄνθρωπον βαθμὸ τοῦ Πρεσβυτέρου Ἱερέως.

Ἐγκρίνουμε, λοιπόν, δογματολογικῶς καὶ ἐπιτρέπουμε ἱεροκανονικῶς, ἐφαρμόζοντες τὴν «ἐκκλησιαστικὴ οἰκονομία» («κατ' οἰκονομίαν»), τὴ χειροτονία τῶν γυναικῶν, στὰ δογματικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ πλαίσια τῆς Ὁμολογίας Μας, ἱκανοποιοῦντες, ἔτσι, ἕνα χρόνιο καὶ δίκαιο αἴτημα τῆς ἀντιρατσιστικῆς κοινωνιολογίας, ἡ ὁποία χαρακτηρίζει συλλήβδην τὴν Ὁμολογία Μας, ἀλλὰ μέχρι τοῦ σημείου ἐκείνου καὶ τοῦ βαθμοῦ στὸν ὁποῖο δὲν καταλύεται ἡ ὄντως ὀρθόδοξη καινορθόδοξη δογματολογία Μας, μέχρι δηλαδὴ καὶ τὸν ἕκτο ἱερατικὸ βαθμὸ τοῦ Διακόνου. Ἔτσι καὶ οἱ γυναῖκες θὰ χειροτονοῦνται ἕως καὶ Διάκονοι καὶ θὰ χειροθετοῦνται ἕως καὶ στὸν ἱερατικὸ τίτλο καὶ τὸ ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιδιακόνου.

Οἱ Παλαιορθόδοξοι, σημειωτέον, τῆς Ὁμολογίας τοῦ Ἀνατολικοῦ Χριστιανισμοῦ, δὲν ἀποδέχονται τὶς λεγόμενες «Διακόνισσες» ὡς γυναῖκες φορεῖς τοῦ ἱερατικοῦ βαθμοῦ τοῦ Διακόνου, μὲ χειροτονία Διακόνου, ἀλλὰ μόνο ὡς ὄργανα «εἰδικῆς ἐκκλησιαστικῆς ὑπηρεσίας», στὴν ὁποία καθίστανται μὲ τὴν ἀνάλογη χειροθεσία, στὰ βαθμολογικὰ πλαίσια τῆς γενικῆς ἱερωσύνης (τοῦ χρίσματος).

3. Ὅσοι ἄνδρες ἔχουν κάνει ἀλλαγὴ φύλου θὰ θεωροῦνται, πλέον, ἐκκλησιαστικῶς ἀνάλογα μὲ τὴν ἐλεύθερη φυλικὴ ἐπιλογή τους, δηλαδή, ὡς γυναῖκες καί, κατὰ συνέπεια, θὰ ἰσχύουν καὶ γι' αὐτοὺς ὅλα τὰ περὶ τῶν γυναικῶν ἐκκλησιαστικῶς ὁριζόμενα.

Σὲ κάθε, ὅμως, ἀντίστροφη περίπτωση, οἱ γυναῖκες ποὺ προσπαθοῦν νὰ ἀλλάξουν τὸ φῦλο τους θὰ ἐξακολουθοῦν νὰ θεωροῦνται ἐκκλησιαστικῶς ὡς γυναῖκες, ἐπειδή, ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, ἡ φυλικὴ ἀλλαγὴ δὲ μπορεῖ νὰ εἶναι, ἐκ τῶν πραγμάτων, ἐπιτυχής.

4. Δὲ θὰ ῥασοφοροῦν κατὰ κανόνα καὶ δὲ θὰ στοχοποιοῦνται καὶ δὲ θὰ διακρίνονται καθ' οἱονδήποτε τρόπο ὡς ἱερόσχημοι (ἔνστολοι) καὶ γενικῶς, ὡς ἱερατικῶς σεσημασμένοι, φέροντες ὁποιοδήποτε ἱερατικὸ σύμβολο, ἐνῷ διάγουν μέσα στὸν κόσμο, δὲ θὰ φέρουν, δηλαδή, ἐπ' οὐδενὶ τὴν ἱερατικὴ τήβεννο (σχῆμα) τοῦ ῥάσου στὴν προσωπική, οἰκογενειακή, κοινωνικὴ καὶ ἐπαγγελματικὴ ζωή τους, οὔτε κάποια ἄλλη εἰδικὴ ἱερατικὴ στολή, οὔτε κἂν τὸ ἐλάχιστο διακριτικὸ στὴν ἐνδυμασία τους τὸ ὁποῖο θὰ προδίδει στοὺς ἄλλους τὴν ἱερατική τους ἰδιότητα, παρὰ μόνο ὅταν ὑπηρετοῦν μέσα στοὺς εὐκτηρίους οἴκους καὶ τοὺς ἱεροὺς ναούς.

Κατ' ἐξαίρεσιν, ὅμως, θὰ φέρουν τὸ σχῆμα τοῦ ῥάσου καὶ κάθε ἄλλο ἱερατικὸ ἄμφιο ἢ διακριτικὸ σύμβολο ἐκτὸς εὐκτηρίου οἴκου ἢ ἱεροῦ ναοῦ καὶ ἐντὸς τοῦ κόσμου μόνο σὲ εἰδικὲς περιπτώσεις καὶ σὲ ἐπίσημες ἐκδηλώσεις, βάσει πρωτοκόλλου ἐθιμοτυπίας. Ἐπίσης, δὲ θὰ εἶναι καθόλου ὑποχρεωμένοι νὰ ἀφήνουν γένια καὶ μαλλιά, ἐὰν οἱ ἴδιοι δὲν τὸ ἐπιθυμοῦν.

5. Θὰ ἐργάζονται κατὰ κανόνα καὶ θὰ ἀσκεῖ ὁ καθένας ἐλεύθερα τὸ ἐπάγγελμά του καί, ἀνάλογα μὲ τὸ ὡράριο ἐργασίας του, θὰ ἀσκεῖ ἐπιπλέον καὶ τὰ ἱερατικά του καθήκοντα στοὺς εὐκτηρίους οἴκους καὶ τοὺς ἱεροὺς ναούς. Ὅσοι περισσότεροι, ἐννοεῖται, θρησκευτικοὶ λειτουργοὶ ὑπηρετοῦν στὸν ἴδιο εὐκτήριο οἶκο ἢ ἱερὸ ναό, τόσο θὰ μειώνεται γιὰ τὸν καθένα ἀπ' αὐτοὺς καὶ ὁ χρόνος τῆς ὀφειλόμενης ἱερατικῆς ὑπηρεσίας καὶ θὰ καθίσταται δυνατὸ νὰ διευρύνεται καὶ τὸ πρόγραμμα λειτουργίας τοῦ εὐκτηρίου οἴκου ἢ ἱεροῦ ναοῦ.

Θὰ ὑπάρχουν, σημειωτέον, γιὰ συγκεκριμένους θεωρητικοὺς καὶ πρακτικοὺς λόγους ποὺ θὰ ἐξηγηθοῦν, χωριστοὶ εὐκτήριοι οἶκοι καὶ ἱεροὶ ναοὶ καὶ ἀνάλογες χωριστὲς εὐχαριστιακὲς συνάξεις, ἀφενός, γιὰ ἄνδρες, εἴτε ὁμοφυλόφιλους, εἴτε ἑτεροφυλόφιλους καὶ ἀφετέρου, γιὰ γυναῖκες, εἴτε ὁμοφυλόφιλες, εἴτε ἑτεροφυλόφιλες.

Κατ' ἐξαίρεσιν, ἀνάλογα μὲ τὶς οἰκονομικὲς συνδρομὲς ἢ τὶς δωρεὲς ἢ τοὺς ἐράνους τῶν μελῶν τῆς Ὁμολογίας ἢ ἑτέρων (ἢ καὶ τὶς κατὰ καιροὺς διδόμενες κρατικὲς ἐπιχορηγήσεις), μπορεῖ νὰ ὑπάρχει καὶ ἡ δυνατότητα μισθοδοσίας ἢ παροχῆς ἐπιδόματος ἐκ μέρους τῆς Ὁμολογίας.

6. Ἡ ἱερατική τους ἰδιότητα καὶ ὑπηρεσία θὰ διακρίνεται σαφῶς καὶ αὐστηρῶς ἀπὸ τὴν προσωπική τους ἰδιότητα καὶ τὴν ἰδιωτική τους ζωή.

Κατὰ συνέπεια:

α΄. Θὰ ἀπολαμβάνουν γενικῶς καὶ ἀνεξαιρέτως πλήρους ἐλευθερίας καὶ προστασίας τῆς προσωπικῆς, οἰκογενειακῆς καὶ κοινωνικῆς τους ζωῆς, χωρὶς αὐθαίρετες παρεμβάσεις καὶ βίαιους περιορισμοὺς ἀπὸ τὴν προϊσταμένη τους ἐκκλησιαστικὴ ἀρχή. Κατὰ συνέπεια, ἀπὸ νομικὴ ἄποψη καὶ μὲ παράλληλη ἐκκλησιαστικὴ ἀναγνώριση, θὰ μποροῦν νὰ συνάπτουν πολλάκις καὶ σύμφωνα συμβίωσης καὶ πολιτικοὺς γάμους, μὲ ἕνα ἢ καὶ πλείονα πρόσωπα τοῦ ἰδίου ἢ τοῦ ἑτέρου φύλου, καθὼς καὶ νὰ παίρνουν διαζύγια ἀπεριόριστα, εἴτε πρίν, εἴτε καὶ μετὰ τὴ χειροτονία τους σὲ ὁποιονδήποτε ἱερατικὸ βαθμό, ἢ καὶ νὰ διαμένουν νομικὰ καὶ τυπικὰ ἀσυμβίωτοι καὶ ἄγαμοι, συνάπτοντες καὶ διατηροῦντες ἀτύπως τὶς ὁμοφυλοφιλικὲς ἢ ἑτεροφυλοφιλικὲς προσωπικὲς σχέσεις ἢ καὶ συμβιώσεις τους, μὲ ἕνα ἢ καὶ πλείονα πρόσωπα.

Ἀπὸ μυστικὴ (μυστηριακὴ) καὶ συμβολικὴ ἄποψη, στὰ δογματικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ πλαίσια τῆς Ὁμολογίας Μας, ἔχουμε καταστήσει σαφὲς ὅτι τὸ κορυφαῖο μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας―τὸ ὁποῖο κατανοεῖται ὀρθοδόξως ὡς «ὁλοτελὴς ἕνωση» καὶ «ὑπερφυσικὴ κράση», δηλαδή, ὡς «ὑπὲρ φύσιν καὶ κατὰ χάριν συμψυχία, συσσωμία καὶ συναιμία μετ' ἀλλήλων», στὰ πλαίσια τῆς ὁποίας ὅλοι οἱ μετέχοντες ἑνώνονται μυστικῶς καὶ ὑπερφυῶς μὲ τὸ τελειότερο εἶδος ἑνώσεως, «ὁλοτελῶς», δηλαδή, «ὁμοουσιαστικῶς», σὲ μία ψυχή, ἕνα σῶμα καὶ ἕνα αἷμα, κατ' εἰκόνα καὶ κατ' ἐφαρμογὴ τοῦ θείου τριαδικοῦ ἀκράτου ὁμοουσιαστικοῦ ἀρχετύπου―ἐμπεριέχει καὶ ὑπερβαίνει κατὰ πολὺ τὸ ἀμέσως κατώτερο μυστήριο τοῦ γάμου―τὸ ὁποῖο γίνεται ἀντιληπτὸ ὡς «ἡμιτελὴς ἕνωση» καὶ «ὑπερφυσικὴ μίξη», δηλαδή, ὡς «ὑπὲρ φύσιν καὶ κατὰ χάριν ἔνδυση μετ' ἀλλήλων»―γι' αὐτὸ καὶ ὅποιος ἔχει συμμετάσχει, ἔστω καὶ μία φορά, στὴν εὐχαριστιακὴ αὐτὴ μυστηριακὴ ὑπέρβαση τοῦ γάμου δὲν ἔχει, πλέον, καθόλου ἀνάγκη τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου, ἀλλὰ τὸ ἔχει ἤδη συντελέσει καὶ κατὰ πολὺ ἔτι ὑπερβεῖ.

Συνεπῶς, μεταξὺ τῶν μελῶν τοῦ ὅλου εὐχαριστιακοῦ μυστικοῦ σώματος τῆς ἐκκλησίας, δὲν ἰσχύει οὔτε πορνεία οὔτε μοιχεία, διότι, ἀπὸ μυστικὴ (μυστηριακὴ) καὶ συμβολικὴ ἄποψη, εἶναι ἤδη ὅλοι σύζυγοι καὶ νυμφευμένοι μεταξύ τους. Γι' αὐτὸ ἀκριβῶς, στὰ δογματικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ πλαίσια τῆς Ὁμολογίας Μας, κηρύξαμε ἐλεύθερες καὶ αὐτονόητες, «χωρὶς ἁμαρτίας», ἀλλὰ καὶ ἀναγκαῖες τὶς «ἐσωομολογιακὲς» ἐρωτικὲς προσωπικὲς σχέσεις καὶ ἐπαφές, μεταξὺ ὅλων γενικὰ τῶν εὐχαριστιακῶν μελῶν τῆς Ὁμολογίας καὶ ἀνάλογα μὲ τὴν ἐρωτικὴ προσωπικὴ προτίμηση τοῦ καθενός―δεδομένου ὅτι καταδικάσαμε ὡς αἱρετικὴ τὴν ἀσκητικὴ πλάνη ὅτι δῆθεν ἡ φυσικὴ ἐρωτικὴ ἡδονὴ καὶ ἐπαφὴ ἀποτελεῖ συνέπεια τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀνήκει μόνο στὴ μεταπτωτικὴ καὶ ὄχι καὶ στὴν προπτωτικὴ φύση, ἐφόσον ἡ δοξασία αὐτὴ ἀπορρίπτει τὸ φυσικὸ ἔρωτα καὶ παραδέχεται μόνο τὸν ὑπερφυσικό, ἀρνούμενη σαφῶς τὴν ἀντίδοση τῶν ἰδιωμάτων―ἐπιδεικνύοντας, παράλληλα, ἀνοχὴ καὶ κατανόηση καὶ γιὰ τὶς ὅποιες, τυχόν, συναπτόμενες «ἐξωομολογιακὲς» ἐρωτικὲς σχέσεις, μεταξὺ εὐχαριστιακῶν μελῶν τῆς Ὁμολογίας καὶ ἄλλων προσώπων ποὺ δὲν εἶναι (ἀκόμη) εὐχαριστιακὰ μέλη Της, μὲ τὴν προοπτικὴ τῆς πιθανῆς προσχωρήσεως καὶ ἐντάξεως καὶ ἐκείνων, λόγῳ τῶν ἰδιαιτέρων σχέσεών τους μὲ αὐτά.

Καὶ γι' αὐτὸ ἄλλωστε ἐπιτρέψαμε καὶ ἀναγνωρίσαμε καὶ τὸ σύμφωνο συμβίωσης καὶ τὸν πολιτικὸ γάμο, ἀλλὰ μόνο ὡς «νομικὴ πράξη», ἡ ὁποία ὑπολείπεται ἀκόμη, ὡς τρίτη, γιὰ τὴν ἐντελεχειακὴ ὁλοκλήρωση τοῦ τριπτύχου τῶν τριῶν καταστατικῶν πράξεων («μυστική – συμβολική – νομοκανονική») δεδομένων ἤδη τῶν δύο πρώτων καὶ ἐπ' οὐδενὶ ὡς «μυστικὴ καὶ συμβολικὴ πράξη», δηλαδή, ὡς «μυστήριο».

β΄. Ἡ δράση τῶν «οἰκείων» ἢ «παρασκηνιακῶν» προσώπων ποὺ συσχετίζονται μὲ τὴν ἰδιωτική, τὴν οἰκογενειακή, τὴν κοινωνικὴ καὶ τὴν ἐπαγγελματικὴ ζωὴ τῶν θρησκευτικῶν λειτουργῶν τῆς Ὁμολογίας θὰ περιορίζεται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο στὸν ἰδιωτικό, τὸν οἰκογενειακό, τὸν κοινωνικὸ καὶ τὸν ἐπαγγελματικὸ χῶρο καὶ σὲ καμία περίπτωση καὶ καθ' οἱονδήποτε τρόπο τὰ πρόσωπα αὐτὰ δὲ θὰ ἀναμειγνύονται στὴν ἄσκηση τῶν οἱωνδήποτε ἱερατικῶν καθηκόντων τῶν θρησκευτικῶν λειτουργῶν, οὔτε θὰ τὴν ἐπηρεάζουν, οὔτε θὰ τὴν κατευθύνουν, οὔτε θὰ τὴν ἐπιβαρύνουν, οὔτε θὰ τὴν παρεμποδίζουν, ὅλοι, δηλαδή, οἱ παντοιόβαθμοι θρησκευτικοὶ λειτουργοί, κατὰ τὴν ἄσκηση τῶν παντοειδῶν ἱερατικῶν τους καθηκόντων, θὰ διάγουν «ὡσεὶ ἄγαμοι» καὶ «ὡσεὶ ἀσυμβίωτοι».

Ἐπιτρέπουμε συνεπῶς καὶ σὲ ἐγγάμους καὶ σὲ συμβιοῦντες, εἴτε ὁμοφυλοφίλους, εἴτε ἑτεροφυλοφίλους, νὰ καθίστανται στὸν ἱερατικὸ τίτλο καὶ τὸ ὀφφίκιο τοῦ Ἐπισκόπου καὶ γενικὰ στὴν ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση, ἀλλὰ μόνο ὑπὸ τὴν τεθεῖσα προϋπόθεση καὶ μὲ ὑψηλὴ προσωπική τους εὐθύνη γιὰ τὴν τήρησή της.

Ἐν πάσῃ περιπτώσει, ἀπαγορεύουμε σὲ ὁποιοδήποτε τέτοιο «οἰκεῖο» ἢ «παρασκηνιακὸ» πρόσωπο ἀκόμη καὶ νὰ συνοδεύει ἐπίσημα καὶ ἐπιδεικτικὰ καὶ προκλητικὰ τὸν κάθε βαθμοῦ καὶ τίτλου καὶ ὀφφικίου θρησκευτικὸ λειτουργό, ὑπὸ τὴν ἱερατική του ἰδιότητα, σὲ κάθε εἴδους ἐπιφανεῖς ἐκδηλώσεις, π.χ., ὡς «ὁ σύζυγος ἢ ὁ σύμβιος τοῦ ἐπισκόπου», ἢ «ἡ σύζυγος ἢ ἡ συμβία τοῦ ἐπισκόπου».

Σὲ περίπτωση συστηματικῆς καὶ κατ' ἐπανάληψη παραβάσεως τοῦ προτεθέντος ὅρου, ὁ παραβάτης κάτοχος τοῦ ἱερατικοῦ τίτλου καὶ ὀφφικίου θὰ ἐκπίπτει ἀπὸ αὐτόν, ἀλλὰ ὄχι ἀπὸ τὸν ἱερατικό του βαθμό.

7. Δὲ συγχέεται, οὔτε ἡ λεγόμενη «ἠθικὴ ἱερωσύνη», ἡ ἱερότητα, δηλαδὴ καὶ ἡ σεβαστικότητα τὴν ὁποῖα ἐπικτᾷ μέσῳ τῆς ἄσκησης τῶν ἀρετῶν καὶ ἀποπνέει πρὸς τοὺς ἄλλους ὁ λεγόμενος «ἠθικὸς ἄνθρωπος», μὲ τὴν καλούμενη «φυσικὴ» καὶ γιὰ τὴν ἀκρίβεια «ὑπερφυσικὴ ἱερωσύνη», ἡ ὁποία εἶναι θεία ὑπερφυσικὴ ἐνέργεια τελετουργικοῦ χαρακτῆρος, ἐπικτώμενη μὲ τὴν προσήκουσα τελετὴ τῆς χειροτονίας καὶ συνεργοῦσα μὲ τὴν ἀνάλογη ἀνθρώπινη, προκειμένου νὰ ἐπιτελοῦνται τὰ μυστήρια καὶ τὰ μυστηριοειδῆ (μυστηριακὲς τελετές), οὔτε, συνεπῶς, τὰ λεγόμενα «ἠθικὰ κωλύματα», τὰ ὁποῖα κωλύουν πραγματικὰ μόνο τὴν ὁμόλογή τους «ἠθικὴ ἱερωσύνη», μὲ τὰ καλούμενα «τελετουργικὰ κωλύματα», τὰ ὁποῖα κωλύουν πραγματικὰ μόνο τὴν ἀνάλογή τους «τελετουργικὴ ἱερωσύνη».

Ἄρα, δὲν ἰσχύουν πραγματικῶς καὶ ἀντικειμενικῶς ἠθικὰ κωλύματα κωλύοντα τὴν τελετουργικὴ ἱερωσύνη, ἀλλὰ μόνο συμβατικῶς καὶ ὑποκειμενικῶς, ἤ, μὲ ἄλλα λόγια, «παιδαγωγικῶς», μποροῦν νὰ ὁρισθοῦν σὲ σχέση μὲ αὐτή, προκειμένου νὰ ἐξαναγκασθοῦν οἱ φορεῖς της νὰ μὴν ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴν ἠθικὴ ἱερωσύνη καὶ νὰ μὴν τὴν περιφρονοῦν, πλήν, ὅμως, αὐτὸ δογματολογικῶς συνιστᾷ «ἠθικιστικὴ αἵρεση», συγχέουσα τὴν τελετουργικὴ ἱερωσύνη μὲ τὴν ἠθικὴ καὶ προσβάλλουσα τὸ ὀρθὸ δόγμα. Σὲ καμία περίπτωση δὲ μποροῦμε νὰ δεχθοῦμε τὴν αἵρεση, ἔστω καὶ ἂν ἡ ἐφαρμογή της ἔχει παιδαγωγικὴ ἀξία καί, γενικώτερα, ἡ ὀρθοδοξία δὲν ἀποδέχεται ἐπ' οὐδενὶ τὸ αἱρετικὸ δόγμα «διὰ τοῦ κακοῦ τὸ καλόν».

Μετὰ Παππικῶν Εὐχῶν ἀπελύθη τὸ παρὸν

Ἐν Καλάμαις, Σήμερον, Τετάρτῃ 6ῃ Ἀπριλίου 2022

† Ο ΠΑΛΑΙΑΣ, ΝΕΑΣ ΕΙΡΗΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΑΘΗΝΗΣ

ΣΥΜΠΑΣΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΑΣΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ Ι΄ - Ε΄ ΙΛΑΡΙΩΝ Α΄ (Ο ΣΙΩΚΟΣ)

ΠΑΠΠΙΚΟΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΝ ΓΡΑΜΜΑ (06 - 04 - 2022)

ΑΙΤΗΣΙΣ ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΕΩΣ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΙΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΔΟΓΜΑ